اینم عکس پانیذ و ایلیا 

 دختر عزیزم اولین مرواریدت هفتم شهریور دراومد و تو درست هشت ماه و ده روزت بود .

 دختر قشنگم جشن دندونیت مبارک باشه عزیز دلم، دیروز برات یه جشن گرفتیم و مامان فرح و دایی محمد و بابا حاجی و خاله نیره و خاله حلیا اومدن، کلی کادو گرفتی مامان فرح صد هزار تومان، دایی محمد صد هزار تومان، خاله نیره و امیر رضا و محمد امین هفتاد هزار تومان و عروسکهای انگشتیه کتاب و سی دی دار و خاله حلیا اینا پنجاه هزار تومان، دستشون درد نکنه ومن و بابا رضا یه عروسک که دالی می کنه و تو یه کم ازش می ترسی... 

اینم میز شام شما که شامل آش دندونی مامان نفی پز، لازانیا، سالاد ماکارونی و تیرامیسو و ژله و پیتزای استیک عطاویچ بود، نوش جان 

اینم دختر ناز و قشنگم پانیذ جونم به قول مادر شوهر خاله نیره دندونات پر روزی باشه...راستی مامان بزرگ بابا رضام برای شما ساری آش دندونی پخت.

دختر ناز و گل مامانی این روزها کمتر وقت می کنم وبلاگت رو آپدیت کنم میدونی چرا؟ چون روز و شبم رو یه دخمل ناز و خوشمل با وجود نازنینش پرکرده اونم کسی نیست جز پانیذ مامان نفی این مدت که ننوشتم خیلی اتفاق ها افتاد منظورم اتفاق های خوب و خوشه مامانی با هم تولد بردیا رفتیم که اولین تولدی بود که تو می رفتی در4 ماه و 8 روزگیت، فرداش که 5 اردیبهشت بود حنابندان زهرا بود دختر خاله مامان و 10 اردیبهشت که عروسی زهرا جون بود و اولین عروسی بود که حضور داشتی عزیز دل مامانی و یه اتقاق قشنگه دیگه اینکه 12 اردیبهشت تو اتاق خواب خودت به تنهایی خوابیدی گلم یعنی در 4 ماه و 15 روزگیت عزیزم خیلی خوشحالم از این اولین استقلال زندگیت، دوستت دارم.

اینم عروسی زهرا جون: پانیذم و ایلیا جون

برام هیچ حسی شبیه تو نیست

تو پایان هر جستجوی منی

تماشای تو عین آرامشه

تو زیباترین آرزوی منی

دوست دارم یه دونه ام 

شمع و چراغ خونه ام

پانیذ ناز دونه ام...

دختر که باشی می دونی اولین عشق زندگیت پدرته،

دختر که باشی می دونی محکم ترین پناهگاه دنیا آغوش گرم پدرته،

دختر که باشی می دونی مردانه ترین دستی که میتونی تو دستات بگیری و بعدش دیگه از هیچی نترسی دستای مهربون و گرم پدرته،

دختر که باشی می دونی همه دنیا پدرته،

دختر که باشی می دونی هر جای دنیا که باشی چه کنارت باشه یا نباشه

قویترین فرشته ی نگهبان زندگیت، پدرته...

سلام گوگولی مگولی!

سلام نون تنوری!

سلام کتری و قوری!

سلام پری و حوری!

سلام پیرهن توری!

تو که سنگ صبوری!

کریستال و بلوری!

قدات بشم جه جوری؟!

عشق کوچولوی مامان

امیدوارم مثل حنا با مسوولیت

مثل کزت صبور

مثل ممول مهربون

مثل جودی شاد و سرزنده

و مثل سیندرلا خوشبخت باشی!

12 اردی بهشت 92: باخبر شدن از نی نی دار شدن

29 خرداد: برای بار اول شنیدن قشنگترین صدای ملودی دنیا یعنی صدای قلب پانیذ قشنگم

12 مرداد: باخبر شدن از جنسیت نی نی نازم

31 مرداد: جشن ویارونه

12 آبان: آوردن سرویس چوب پانیذ

27 آبان: بستری شدن مامان نفی در بیمارستان لاله (شهرک غرب) به علت دیابت بارداری به مدت 3 روز

27 آذر: تولد عشق مامان نفی و بابا رضا

 1 دی: افتادن بند ناف پانیذم

3 دی: اولین حمام

4 دی: بردن پانیذی به دکتر برای اولین بار( دکتر بسیم فر)

19 دی: اولین حمام پانیذ جونم با بابایی و مامانی در 23 روزگی

28 بهمن: زدن اولین واکسن پانیذ

3 اسفند: اولین خرید با پانیذ ار فروشگاه آلپر کرج

9 اسفند: مهمونی برای اولین بار خونه ی مامان جونی

19 اسفند: اولین حمام پانیذ فقط و فقط با مامان نفی

برام هیچ حسی شبیه تو نیست

تو پایان هر جستجوی منی

تماشای تو عین آرامشه

تو زیباترین آرزوی منی

در سکوت بی حصار نیمه شب

جان تمنای غنودن می کند

مانده پاهایم به قیر شب، ولی

دل هوای با تو بودن می کند

در خلال پچ پچ آیینه ها

گوش من لبریز نامت می شود

چشمم از پشت حصار شیشه ها

محو گرمای نگاهت می شود

دست من در جستجوی روزنی است 

تا به دستان خود آرام اش کنی

قلب من جا مانده پشت شیشه ها

تا به دام خود گرفتارش کنی

دختر ناز و خوشگلم این شعر پر احساس و قشنگ رو بابا رضا وقتی تو، تو دل مامانی بودی شروع کرده بود به سرودن، دست بابایی درد نکنه، من به وجودش افتخار می کنم و تو هم در آینده.